Έφυγε χθες από τη ζωή ο Μήτσος Πότσης. Η κηδεία του έγινε σήμερα 19 Ιανουαρίου 2020 στα Γιάννενα. Διετέλεσε για πολλά χρόνια Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Δολού Ιωαννίνων, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου και βασικό στέλεχος της εφημερίδας «ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ», όπου μέχρι σήμερα την στήριζε αρθρογραφώντας ανελλιπώς.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει!
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΜΗΤΣΟ ΠΟΤΣΗ (του Γιάννη Μποντίνη)
Η 19η του Γενάρη, είναι μια μέρα θλίψης, μια μέρα δύσκολη για τους Δολιώτες και το σύλλογό μας.. Οι καρδιές μας βαριές, οι κουβέντες βγαίνουν δύσκολα. Δυσβάσταχτο το νέο της απώλειας. Με οδύνη και θλίψη αποχαιρετήσαμε τον εξαίρετο και αγαπημένο φίλο, συγχωριανό και συνοδοιπόρο, τον Μήτσο Πότση. Τον Μήτσο μας! Από τα πρώτα και πιο ενεργά μέλη του συλλόγου, υπήρξε για χρόνια πρόεδρος, τακτικός συνεργάτης στα ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ και στυλοβάτης σε ότι και αν κάναμε. Ήταν πάντα μέσα στις γιορτές, τους χορούς, τις παρέες, τα πανηγύρια, τις εκδηλώσεις, τις στεναχώριες, στα δύσκολα. Για να χαρεί, να στηρίξει, να προσφέρει. Μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμενε στις επάλξεις. Και όταν ακόμη έχασε τη σύντροφο της ζωής του, την Νίνα του, την αγαπημένη μας, με περισσή δύναμη συνέχισε το έργο του και ποτέ δεν έχασε την επαφή του με το τόπο του, που αγάπησε όσο λίγοι.
Προσφιλής και αγαπητός σε όλους. Άνθρωπος πράος, φιλικός, εργατικός και αληθινός .Όπως αληθινός και ειλικρινής είναι ο πόνος όλων όσων τον γνώρισαν και τον αγάπησαν, γιατί έχασαν έναν σπουδαίο φίλο,χωριανό,συνεργάτη.
Ξεχώριζε για πολλά, αλλά κυρίως για τη δύναμή του, την κρίση του και την αγάπη του για τον τόπο του. Το ΔΟΛΟ του. Πρώτος έδινε το παράδειγμα της συμμετοχής στα κοινά και διαρκώς παρότρυνε και ενθάρρυνε ειδικά τους νέους του τόπου κι αρκετούς ενέπνευσε, για να αποτελέσουν κι οι ίδιοι ενεργοί πολίτες
Με τον ήρεμο χαρακτήρα του, την καλοσύνη του, την ευγένειά του, την προθυμία του να προσφέρει τη βοήθειά του στους συνανθρώπους του, έκαναν όλους εμάς που τον γνωρίζαμε να τον νιώθουμε δικό μας άνθρωπο, και παράδειγμα προς μίμηση.
Η δράση του μας υποχρεώνει να υποκλιθούμε. Είμαστε όλοι περήφανοι για τη διαδρομή του και τη μαχητική του πορεία που πρέπει να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για επόμενες γενιές.
Φίλε Μήτσο θα σε κρατήσουμε σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και στη μνήμη μας εμείς που σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε.
Να ‘ναι καλοτάξιδο το δρομολόγιό σου καλέ μου φίλε και ελαφρό το χώμα που σκεπάζει το κορμί σου. Στην Χαρά και στον Κώστα, τα αγαπημένα σου παιδιά, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
Ας είναι Αιωνία η μνήμη σου
Η Αδελφότητα Δολού της Ηπείρου "Ο Άγιος Χριστόφορος" της Αθήνας, την Κυριακή 2-2-2020, πραγματοποίησε στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ, την Τακτική Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση για την ανάδειξη νέου ΔΣ και παράλληλα την κοπή της Βασιλόπιτας. Μέσα σε ένα ζεστό και οικογενειακό περιβάλλον, ανταμώσαμε όλοι οι χωριανοί, ανταλλάσοντας ευχές για το νέο έτος. Στην ομιλία του ο Πρόεδρος της Αδελφότητας Φοίβος Κουβαράς, αφού ευχαρίστησε όλους όσους τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση, ευχήθηκε για τη νέα χρονιά και αναφέρθηκε στα πεπραγμένα της περσινής χρονιάς της Αδελφότητας, καθώς επίσης και στους στόχους της τρέχουσας χρονιάς. Στη συνέχεια ευχαρίστησε τα απερχόμενα μέλη του Δ.Σ. για την στενή τους συνεργασία και την προσφορά τους στην Αδελφότητα και έκανε δεκτή την επιθυμία τους να παραχωρήσουν τη θέση τους στα νεότερα μέλη της Αδελφότητας που επιθυμούν να σηματοδοτήσουν την νέα εποχή της Αδελφότητας.
Η γενική συνέλευση ανέδειξε παμψηφεί το νέο Διοικητικό Συμβούλιο που απαρτίζεται από τους (κατά αλφαβητική σειρά):
- Κουβαράς Φοίβος
- Κούρος Άγγελος
- Μαριόλη Έρη
- Παγούνη Χαρά του Βασιλείου
- Παπαλαζάρου Βασίλης
- Χριστοδούλου - Σταμπολιά Άννα Αντιγόνη
- Φωτόπουλος Λευτέρης του Ευαγγέλου
Στη συνέχεια ακολούθησε η κοπή της πίτας από τον Πρόεδρο της Αδελφότητας Φοίβο Κουβαρά και το φλουρί έπεσε στην Καλαγκιά - Ρουμελιώτη Ελένη. Η φετινή συμμετοχή χωριανών ήταν στα περσινά επίπεδα. Ανταμώσαμε με χωριανούς και συγγενείς, ανασκαλίσαμε τα περασμένα και θυμηθήκαμε περιστατικά και ιστορίες από το χωριό. Ήτανε μια ευχάριστη μέρα!
Το πολύ θετικό στοιχείο είναι η ανανέωση που υπήρξε στη σύνθεση του νέου Δ.Σ. καθώς και η συμμετοχή νέων ηλικιακά Δολιωτών που με τη διάθεσή τους για προσφορά και με νέες ιδέες, θα δώσουν μία νέα πνοή, στην κατά γενική ομολογία πολύ επιτυχημένη πορεία της Αδελφότητας μέχρι σήμερα.
Θέλουμε να συγχαρούμε όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου για την εκλογή τους και να ευχηθούμε κάθε επιτυχία στο έργο και τις δραστηριότητες της Αδελφότητας, συνεχίζοντας το σπουδαίο έργο των προηγούμενων Δ.Σ. με κύριο γνώμονα τον σεβασμό στη παράδοση και στην πολιτιστική μας κληρονομιά.
Κυκλοφόρησε το 144o φύλλο της 3μηνιαίας εφημερίδας "ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ" (περίοδος Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2019), που εκδίδει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δολού Πωγωνίου Ιωαννίνων.
Για να τη διαβάσετε πατήστε εδώ.
Υπενθυμίζουμε ότι όλα τα τεύχη της εφημερίδας από το 1ο μέχρι σήμερα βρίσκονται στο site στο "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" - Εφημερίδα "ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ"
Στις 6 του Δεκέμβρη, τιμάται από την εκκλησία μας η μνήμη του Αγίου Νικολάου. Αυτή τη μέρα πανηγυρίζει ο ομώνυμος Κεντρικός Ναός του χωριού. Ο άγιος Νικόλαος υπήρξε επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας, γι' αυτό και αναφέρεται και ως Νικόλαος Μύρων, ενώ στη Δύση αναφέρεται και ως Νικόλαος του Μπάρι καθώς στο Μπάρι της Ιταλίας βρίσκονται τα λείψανά του. Ο εορτασμός ξεκίνησε με τη Θεία λειτουργία και την καθιερωμένη αρτοκλασία. Αρκετό το εκκλησίασμα, (ντόπιοι, από Γιάννενα, Φιλιππιάδα, Αθήνα και Βόλο), τίμησε τη μνήμη του Αγίου μας. Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ακολούθησαν ως είθισται κεράσματα στο καφενείο, και η καθιερωμένη φασολάδα προσφορά, όπως πάντα, του Χριστόφορου. Ο Γιάννης ο καφετζής μας, πιστός στο καθήκον του, είχε προετοιμάσει κατάλληλα το καφενείο και μας καλοδέχτηκε. Εορταστική - χριστουγεννιάτικη η όψη του, ζεστή (κυριολεκτικά και μεταφορικά) η ατμόσφαιρα, γνωστά και αγαπημένα πρόσωπα, ανταμώσαμε, ανταλλάξαμε φιλιά κι ευχές και περάσαμε, όπως πάντα, χαρούμενες και ευχάριστες στιγμές. Μάλιστα ο παπά- Βασίλης μας ενημέρωσε πως τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων θα χτυπήσει πάλι για τις γιορτές η καμπάνα. Ας το έχουμε υπόψη. Μπορεί ο καιρός να φέρει και χιόνια και με την ευκαιρία, να απολαύσουμε και το Δολό χιονισμένο.
Καλές γιορτές.
Κείμενο: Γιάννης Μποντίνης
Φωτό: Βασίλης Δάκας
Το Σάββατο 26 του Οκτώβρη ,γιορτή του Αγίου Δημητρίου, νωρίς το πρωί, περίπου 25 Δολιώτες, όλων των ηλικιών, με σύμμαχο τον ηλιόλουστο καιρό, ξεκίνησαν να πεζοπορούν από το χωριό προς το ξωκλήσι του Αγίου, που τέτοια μέρα, «φόρεσε» τα γιορτινά του. Σιωπηλό, ξεχασμένο και αλειτούργητο, εδώ και πολλά χρόνια, περίμενε καρτερικά να ανοίξει την πόρτα της ταπεινότητάς του ο πατέρας Βασίλειος, με τον ακούραστο βοηθό του, Βασίλη Δάκα ψάλτη, και συμπαραστάτες ευσεβείς προσκυινητές Δολιώτες. Κι όμως είναι παρήγορο ότι τα ξωκλήσια μας, που συνήθως μένουν αλειτούργητα πολύ καιρό, υπάρχουν ψυχές που ανάβουν τα καντήλια τους και τα περιποιούνται. Αυτό συνέβη κι εδώ και χαιρόμαστε για τους ανθρώπους της ενορίας μας, ( Ντίνα, Κατερίνα, Άννα και Βαγγέλη), για την φροντίδα τους όχι μόνο στο σημερινό ξωκλήσι αλλά και σε όλα γενικώς. Πράγματι η περιποίηση και καθαριότητα, μέσα και έξω, ήταν ολοφάνερη. Επιβλητικό στην βόρια πλευρά του χωριού, στέκει εκεί, ως ακοίμητος φρουρός, προφυλάσσοντας το χωριό μας από κάθε κακό και βάσκανο μάτι. Τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον επισκέπτη είναι συγκλονιστικά. Εσωτερικά δεν διαθέτει τοιχογραφίες, παρά μόνο ένα απλό ξύλινης κατασκευής εικονοστάσι με τέσσερις εικόνες και τους 12 Αποστόλους. Το άπλετο εσωτερικό καθώς και ο παραπλήσιος χαγιάτης του, προσφέρεται σαν καταφύγιο των στρατοκόπων από κάποια ξαφνική νεροποντή, από την κάψα του καλοκαιριού ή από άλλη θεομηνία. Με το τέλος της Θείας λειτουργίας ευχηθήκαμε Χρόνια Πολλά για τους εορτάζοντες, αλλάξαμε μεταξύ μας ευχές και δώσαμε ραντεβού για του χρόνου στο ίδιο σημείο. Χρόνια Πολλά σε όλους, Ο Άγιος Βοήθεια. Ο χώρος αυτός, το ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου, δε θα χάσει ποτέ την αξία του την πνευματική και όπως το κάθε τι σε αυτό το χωριό έχει μια ιστορία, εμείς θέλουμε αυτή η ιστορία να συντηρείται και η αγάπη να συνεχίζεται!
Γιάννης Μποντίνης
Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία την Κυριακή 20 Μαΐου 2018 η παρουσίαση του βιβλίου του χωριανού μας Πέτρου Κωσταρά του Βασίλη, με τίτλο «Πέτρος και Κάσσυ» από τις εκδόσεις Οσελότο, στο καφέ «Alana» στα Γιάννενα.
Για το βιβλίο μίλησαν η Δώρα Τάτση, παιδοψυχολόγος & αφηγήτρια, και ο συγγραφέας. Αποσπάσματα αφηγήθηκε η Βίκυ Βάββα, παιδαγωγός θεάτρου, δραματοθεραπεύτρια.
Λίγα λόγια για την υπόθεση του βιβλίου: Ο Πέτρος είναι ένας μοναχικός τριαντάρης, που δεν έχει κανένα ενδιαφέρον στη ζωή του πέρα από τη δουλειά και την καθημερινή ρουτίνα του. Ξαφνικά, ένα τετράποδο πλάσμα έρχεται για να αλλάξει τη λειψή, βαρετή και μονόχνωτη ζωή του. Μια τρυφερή σχέση, ένας έρωτας με την πρώτη ματιά και μια καρμική συνύπαρξη. Δείτε το σχετικό βίντεο για το έργο.
Περισσότερα...
Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για την συντήρηση και ανάδειξη των αγιογραφιών του κεντρικού τρούλου της εκκλησίας του χωριού μας, που πραγματοποιήθηκαν από τους δύο συντηρητές αρχαιοτήτων και έργων τέχνης Μαρία Πάντου και Γεώργιο – Αία Μαρίνο, με θαυμάσια αποτελέσματα. Οι δαπάνες καλύφθηκαν από τη χωριανή μας Ντίνα Κουτσουμπίνα. Όπως αναφέρει και ο συντηρητής Μαρίνος:
Οι εργασίες για την συντήρηση των τοιχογραφιών του τρούλου πραγματοποιήθηκαν από την Μαρία Πάντου και τον Γεώργιο - Αία Μαρίνο (ΠΕ Συντηρητές Αρχαιοτήτων & Έργων Τέχνης). Η επιχείρηση CRITERION εδρεύει στα Ιωάννινα επί της οδού Μητροπόλεως 29 και δραστηριοποιείται στον χώρο της συντήρησης τα τελευταία χρόνια.
Οι τοιχογραφίες είναι έργο του Σέρβου ζωγράφου Μιλτιάδη Νίκολιτς και φιλοτεχνήθηκαν την περίοδο 1929 -1930. Η παραμονή του στο Δολό την συγκεκριμένη περίοδο πιστοποιείται και από τις τοιχογραφίες που φιλοτέχνησε στο σπίτι του Μποντίνη όπου υπάρχει η επιγραφή «Αίθουσα εξωραισθήσα υπό ζωγράφου Μ. Νίκολιτς - 1930». Οι επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν με σκοπό την αποκατάσταση των τοιχογραφιών και την ανάδειξη της καλλιτεχνικής, θρησκευτικής και ιστορικής τους ταυτότητας. Η εικόνα της ζωγραφικής επιφάνειας δεν ήταν καλή. Το τελικό στρώμα προστασίας του Παντοκράτορα είχε οξειδωθεί σημαντικά και αθροιστικά με το παχύ στρώμα αιθάλης (καύση κεριών, πολύχρονη χρήση σόμπας πετρελαίου) και τις διάφορες επικαθίσεις καθιστούσαν πολύ δύσκολη την ανάγνωση του συνολικού έργου, μεταβάλλοντας και αλλοιώνοντας την αρχική του εικόνα. Στα άριστα αποτελέσματα του καθαρισμού αλλά και στην πολύ καλή διατήρηση των τοιχογραφιών μεγάλο ρόλο έπαιξε η τεχνική του καλλιτέχνη όπως επίσης η υψηλή ποιότητα κατασκευής του κτίσματος και των υλικών του (γεγονός που αποτυπώνεται στα ανώτερα στρώματα με την απουσία ρηγματώσεων, αποκολλήσεων, παραμορφώσεων). Το σύνολο των τοιχογραφιών που αποκαταστάθηκε περιλαμβάνει τον Παντοκράτορα στον κεντρικό τρούλο και να ακολουθούν στα σφαιρικά τρίγωνα οι ευαγγελιστές Μάρκος, Λουκάς, Ματθαίος και Ιωάννης. Ακριβώς κάτω από τα σφαιρικά τρίγωνα, στα μέτωπα των τόξων υπάρχουν οι παραστάσεις του Αποστόλου Πέτρου (νότια) και του Αποστόλου Παύλου (βόρεια).Η τοιχογραφία του τρούλου, βάση της υπάρχουσας επιγραφής, φιλοτεχνήθηκε το 1929. Διαχωρίζεται με ενδιάμεσες επιγραφές σε δύο ζώνες. Στην πρώτη ζώνη (κέντρο) απεικονίζεται ο Χριστός Παντοκράτωρ με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να ευλογεί με τα δύο χέρια. Ακολουθεί επιγραφή και μετάβαση στην δεύτερη ζώνη όπου υπάρχουν χερουβίμ και κλείνει με μία δεύτερη επιγραφή.
ΑΝΟΙΞΑΝΤΟΣ ΣΟΥ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΠΛΗΣΘΕΙΣΟΝΤΑΙ ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΟΣ * ΕΓΩ ΗΜΙ ΤΟ Α ΚΑΙ το Ω ΑΡΧΗ και ΤΕΛΟΣ ΛΕΓΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ «ΑΠΟΚ» * ΚΥΡΙΕ ΚΥΡΙΕ ΕΠΙΒΛΕΨΟΝ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΔΕ. ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΑΙ ΤΗΝ ΑΜΠΕΛΟΝ ΤΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΑΙ ΑΥΤΗΝ ΗΝ ΕΦΥΤΕΥΣΕΝ Η ΔΕΞΙΑ ΣΟΥ * ΔΑΠΑΝΗ ΠΕΤΡΟΥ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ Ετος 1929 * Η ζωγραφική στα σφαιρικά τρίγωνα και στα μέτωπα των τόξων είναι του 1930 με την επιγραφή: ΔΑΠΑΝΗ ΠΕΤΡΟΥ-ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ 1930 ΕΡΓΟΝ Μ. ΝΙΚΟΛΙΤΣ.
Σύγκριση πριν και μετά την ανάδειξη:
Πληροφορίες για τον Μ Νίκολιτς
Δημοσιεύουμε ένα σχετικό άρθρο του Βασίλη Δάκα, του οποίου είναι και οι φωτογραφίες της ανάδειξης των τοιχογραφιών του τρούλου, που αναφέρεται στη ζωή και το έργο του ζωγράφου και αγιογράφου Μιλτιάδη Νίκολιτς:
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΛΙΤΣ
Με αφορμή την πρόσφατη αποκάλυψη ,στον ιερό ναό Αγίου Νικολάου, από ειδική ομάδα συντηρητών, του πλουσίου γραπτού διακόσμου, ο οποίος κοσμεί τον θόλο, τα σφαιρικά τρίγωνα και τα τόξα των κλιτών, η παρούσα συγγραφή αναφέρεται, ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης , στον Μιλτιάδη Νίκολιτς , ο οποίος αγιογράφησε τα ανωτέρω αναφερθέντα μέρη του κεντρικού κλίτους του ναού. Οι πληροφορίες για τη ζωή του στα εδάφη των κεντρικών Βαλκανίων είναι ελάχιστες. Ο Σέρβος στην καταγωγή ζωγράφος και αγιογράφος, πέρασε, εκδιωγμένος, σημαντικό μέρος της ζωής του στον Ελλαδικό χώρο, καθώς στην πρώην Γιουγκοσλαβία συμμετείχε σε κάποια επαναστατικά κινήματα, των οποίων η έκβαση ήταν αρνητική . Επίσης, αξίζει να σημειωθεί, ότι με την συμμετοχή του σε παρόμοιες πολεμικές επιχειρήσεις αποκόμισε και ένα τραύμα, το οποίο, ίσως, είναι και ο λόγος της παράλυσης του δεξιού(;) του χεριού. Η παρουσία του στην Ελλάδα γίνεται για 1η φορά εμφανής σε διάφορα χωριά της Ηπείρου. Αρχικά, ο Μιλτιάδης δραστηριοποιήθηκε, σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, στην ευρύτερη περιοχή του Πωγωνίου. Στο Δολό παρέμεινε επί δύο συναπτά έτη (1929-1930), αφήνοντας το στίγμα του τόσο στον κεντρικό ναό όσο και στην παρακείμενη οικία του Γεωργίου Λατσούνα. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στην περιοχή της Κονίτσης, όπου ειδικότερα συμμετείχε σε αγιογραφήσεις στα χωριά Πυρσόγιαννη (ναός Αγίου Γεωργίου-1938 , ναός Αγίου Νικολάου-1940 ) και Φούρκα. Στην Πυρσόγιαννη διέμεινε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1940. Τομή στον βίο του αποτελεί η μετακίνησή του στην περιοχή του Αγρινίου και πιο συγκεκριμένα στον οικισμό Καλύβια, όπου αγιογράφησε μεγάλο μέρος του ιερού ναού Αγίου Νικολάου. Ο ομώνυμος ναός, σύμφωνα με γραπτές παραδόσεις, ανηγέρθη μετά από πολλές οικοδομικές αλλαγές γύρω στο 1930, ενώ η γραπτή του διακόσμηση τοποθετείται γύρω στο 1945, αφού σώζεται επιγραφή στην εμπρόσθια νότια πλευρά του ναού, πάνω από τον επισκοπικό θρόνο. Ο Μιλτιάδης Νίκολιτς έφτιαξε τις περισσότερες αγιογραφίες στον κυρίως ναό και στο ιερό, με ένα προσωπικό ύφος, που δεν προσομοιάζει στην βυζαντινή τεχνοτροπία , καθώς είναι φανερή η επίδρασή του από τους φημισμένους Χιονιαδίτες ζωγράφους της Κονίτσης. Μετά τα Καλύβια, συνέχισε τις αγιογραφήσεις και σε άλλους οικισμούς, όπως σε χωριά της Μακρυνείας. Ο Σέρβος άφησε την τελευταία του πνοή στις αρχές της δεκαετίας του 1960 στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου, χωρίς να είναι γνωστές περαιτέρω πληροφορίες για τον τόπο στον οποίο ετάφη. Για την οικογενειακή του κατάσταση λίγα είναι γνωστά . Ο Μιλτιάδης είχε ένα γιο, ο οποίος όμως δεν συνέχισε την δουλειά του πατέρα του. Από την άλλη, οι πληροφορίες για το χαρακτήρα του Ορθοδόξου ζωγράφου είναι περισσότερες. Οι κάτοικοι κάθε οικισμού, με τους οποίους συναναστρεφόταν, μιλούσαν για έναν καλόκαρδο , κοινωνικό και με προοδευτικές αντιλήψεις άνθρωπο. Παρά το γεγονός ότι δεν υπέγραφε τα περισσότερα από τα έργα του, η ανάμνησή του παραμένει και θα παραμείνει ανεξίτηλη, τόσο μέσα από τις υπάρχουσες γραπτές πηγές, όσο και από τις προφορικές περιγραφές όσων είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επικοινωνία μαζί του. Είθε οι αγιογραφίες που ήρθαν προσφάτως στο φως, να αποτελέσουν το έναυσμα για μια βαθύτερη μελέτη και κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο αινιγματικός Μιλτιάδης Νίκολιτς αντιλαμβάνονταν το χώρο στον οποίο δρούσε και παρουσίαζε τις διάφορες μορφές, είτε αυτές ήταν σεβάσμιες, είτε απλώς καθημερινές .
