Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5

Θεατρικές παραστάσεις,μουσικές και ποιητικές βραδιές, δράσεις αφιερωμένες στα παιδιά, συνθέτουν και απαρτίζουν κατά καιρούς τα καλοκαίρια μας στο χωριό .Καλλιτεχνικά δρώμενα όπου όλοι ,επαγγελματίες και ερασιτέχνες, ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους.. Έτσι και φέτος το καλοκαίρι μας ήταν γεμάτο και ευχαριστούμε όλους αυτούς τους μικρούς και μεγάλους''καλλιτέχνες''που με αγάπη και πάθος  μας προσφέρουν συγκινητικές και όμορφες στιγμές. Και μοιάζουν αυτές οι στιγμές με μικρές πινελιές, που με μαεστρία απλώνονται και συνθέτουν έναν πίνακα ζωγραφικής με θέμα το Δολό, όπως ακριβώς οι πίνακες που με αγάπη φιλοτέχνησε ο Λευτέρης Φωτόπουλος του Χρήστου και διακοσμούν από φέτος τους τοίχους του μικρού μας καφενείου.Ερασιτέχνης ζωγράφος με μεγάλο όμως ταλέντο ο Λευτέρης μας έδωσε ένα δείγμα γραφής της δουλειάς του χαρίζοντάς μας πέντε υπέροχους πίνακες με τοπία του χωριού μας.

Λευτέρη σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου και σου ευχόμαστε καλές δημιουργίες.

Β.Γραμμόζη

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Λευτέρη, που μας εξέπληξε με τις ωραίες του δημιουργίες, αναδεικνύοντας το ταλέντο του στην ζωγραφική. Με χαρά αναμένουμε και άλλα έργα του για να γίνουν γνωστά και στο ευρύτερο κοινό.

Λευτέρη εύχομαι να συνεχίσεις με τον ίδιο ρυθμό και να μας χαρίζεις πάντα τα υπέροχα έργα σου.

Αξιολόγηση Χρήστη: 0 / 5

Ορμόμενοι από το παραπάνω βίντεο (Youtube/rontonapoleon}, όπου ο συγγραφέας Χριστόφορος Μηλιώνης διαβάζει αποσπάσματα του διηγήματος «Ακούω τον άνεμο» που περιέχεται στο  βιβλίο ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΟΡΚ, (Κέδρος 1999), αφιερώνουμε αυτή την μικρή αναφορά στον συμπατριώτη μας, έστω και καθυστερημένα. Στο διήγημα αυτό   ο συγγραφέας αναφέρεται στο Δολό, το χωριό της μητέρας του Αναστασίας Μαραγκού και το πως το 1947 πήγαινε στο Γυμνάσιο της Πωγωνιανής,  μέσα από τη χαράδρα του Κουβαρά, μαζί με τους συγχωριανούς μαθητές (Αντώνη Λατσούνα, Ηλίας Μπέτζιος, Χριστόφορος Ράπτης -Μάικας, Μήτσος Σακελλάριος). Η μητέρα του Αναστασία έγραψε (με επιμέλεια του ιδίου)το βιβλίο «Το αγκαθερό φορτίο» (Νεφέλη 1994), όπου περιγράφει τα παιδικά της χρόνια.

Ο Χριστόφορος Μηλιώνης γεννήθηκε στο Περιστέρι Πωγωνίου, των Ιωαννίνων, το 1932 και απεβίωσε στις 5 Ιανουαρίου 2017. Φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή και σπούδασε φιλολογία στο ΑΠ Θεσσαλονίκης. Υπηρέτησε τη μέση εκπαίδευση, στην Ελλάδα και την Κύπρο, ως καθηγητής, γυμνασιάρχης και σχολικός σύμβουλος. Υπήρξε μέλος της ομάδας εργασίας που συνέταξε τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου/Λυκείου, και μέλος των εκδοτικών ομάδων των γιαννιώτικων περιοδικών «Ενδοχώρα» και «Δοκιμασία». Αρκετά άρθρα του δημοσιεύτηκαν στην Φιλολογική Καθημερινή και αργότερα στα Νέα. Ήταν σύζυγος της ομότιμης καθηγήτριας της γαλλικής φιλολογίας Τατιάνας Τσαλίκη-Μηλιώνη και ιδρυτικό μέλος (έχοντας διατελέσει και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου) της Εταιρείας Συγγραφέων. Στα γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1954, με διήγημά του στο περιοδικό Ηπειρωτική Εστία. Ακολούθησαν τα βιβλία διηγημάτων (θεωρείται από τους σημαντικότερους του είδους στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα): Παραφωνία (1961)• Το πουκάμισο του Κένταυρου (1971)• Τα διηγήματα της Δοκιμασίας (1978)• Το πουκάμισο του Κένταυρου και τ’ άλλα διηγήματα (1982, συγκεντρ. έκδ.)• Καλαμάς και Αχέροντας (1985)• Χειριστής ανελκυστήρος (1993)• Το μικρό είναι όμορφο (1997)• Τα φαντάσματα του Γιορκ (1999)• Μια χαμένη γεύση (1999)• Η φωτογένεια (2002), Ακροκεραύνια (1976)• Το μοτέλ. Κομμωτής κομητών (2005) , μυθιστορημάτων: Δυτική συνοικία (1980)• Ο Σιλβέστρος (1987), φιλολογικών μελετών, δοκιμίων και μεταφράσεων από τα αρχαία ελληνικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα ρωσικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά, τα γαλλικά, τα ουγγρικά και τα ολλανδικά. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1986) για το βιβλίο «Καλαμάς και Αχέροντας», το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω (2000) για το βιβλίο του «Τα φαντάσματα του Γιορκ»  και το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2005) για το βιβλίο του «Το Μοτέλ, Κομμωτής κομητών». Το βιβλίο «Καλαμάς και Αχέροντας» που επανεκδόθηκε πρόσφατα, πρόκειται  για ένα ιστορικής σημασίας βιβλίο για την ελληνική διηγηματογραφία, που μιλάει για τη νοσταλγία του μέτοικου λόγω της Κατοχής και του Εμφυλίου, μιλάει για τη φτώχεια και τη σκληρότητα της ζωής αυτών των ανθρώπων, προβάλλοντας την απλότητα και την αυθεντικότητα της ορεινής Ηπείρου.Όλο του το έργο του Χριστόφορου Μηλιώνη στηρίχθηκε στη δύναμη της μνήμης και όπως συμβαίνει με τους σημαντικούς δημιουργούς τα έργα τους δεν παραδίδουν τα ίχνη τους στη λήθη.

Previous Next

Αξιολόγηση Χρήστη: 0 / 5

 από τον Γεώργιο - Αίαντα Μαρίνο – συντηρητή αρχαιοτήτων

Αξιολόγηση Χρήστη: 5 / 5

Δάσκαλε Παντελή

 Εμείς οι μαθητές σου της δεκαετίας του ’50 υποκλινόμαστε μπροστά στο ανάστημά σου, και σου λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για  όσα μας προσέφερες εκείνα τα παιδικά και μαθητικά χρόνια στο ξεκίνημα της ζωής μας. Ακόμα και σήμερα, γέροι πια κι εμείς, δεν ξεχάσαμε εκείνα τα σκληρά και φτωχά χρόνια της μάθησης. Πρώτο ξεκίνημα για μας και πρώτος δάσκαλό μας εσύ. Μας έδωσες πολλά και πήραμε όσα περισσότερα το μυαλουδάκι μας χωρούσε, μα ήταν αρκετά και γι’αυτό σταθήκαμε όρθιοι στο πάλεμα της ζωής μας. Δε σε ξεχάσαμε ποτέ δάσκαλε. Και τώρα που έφυγες, πλήρης ημερών και χρόνων, δεν θα  σε ξεχάσουμε και θα σε ευγνωμονούμε για όσα μας πρόσφερες. Μερικοί μαθητές σου, έφυγαν ήδη πριν από σένα. Θα τους συναντήσεις, λένε, εκεί που θα πας. Και θα πιείτε κι ένα κρασί στην υγειά σας και στην υγειά μας. Και ένα χορό θα χορέψετε στα περιβόλια με τους ανθισμένους κήπους.   Έτσι λένε. Καλό ταξίδι!                                                                                                                                                                                                     Στέλνουμε, παρόλο το αισιόδοξο της παραπάνω περιγραφής, και με τη σοβαρότητα που αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις, τις ευχές και τη λύπη μας στην οικογένεια του δασκάλου μας.                                                   

Οι μαθητές της δεκαετίας του ’50