Ματαιώνεται το πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου πολιούχου του Δολού, που διοργανώνεται κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου, μετά τους κρατικούς περιορισμούς λόγω της πανδημείας του κορωνοιού.
Το παρακάτω βίντεο του 2010 μας πάει νοερά ψηλά στο Κουτσόκρανο στο εξωκλήσι!
Παλαιότερα βίντεο μπορείτε να δείτε στα αριστερά στο «Video», ταξινομημένα θεματικά και χρονολογικά.
Τα "ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ" ψηφιοποιημένα!
Τον Μάρτη του 1984 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δολού εκδίδει το πρώτο φύλλο της εφημερίδας μας "ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ", που εδρεύουν στα Γιάννενα, εκδίδονται κάθε τρίμηνο και διανέμονται σε όλους τους Δολιώτες και φίλους του Δολού, που ζουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Τώρα πλέον μετά την ψηφιοποίηση όλων των φύλλων (144) της εφημερίδας "ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ" από το 1ο φύλλο (Α΄3μηνο 1984) μέχρι σήμερα, μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ στην ιστοσελίδα μας.
VIDEO
Σε 436 βίντεο ανέρχονται μέχρι σήμερα όλα τα βίντεο, που έχουν αναρτηθεί, κατά καιρούς στην ιστοσελίδα μας, από το έτος 2008 μέχρι σήμερα και καλύπτουν όλες τις εκδηλώσεις του Δολού κυρίως. Προβάλλονται συγκεντρωτικά, θεματικά και κατά χρονολογική σειρά εδώ.
Απολαύστε τα!
Επιμέλεια ψηφιοποίησης και βιντεοσκόπησης: Γιώργος Μποντίνης
Μετά την συντήρηση και ανάδειξη των αγιογραφιών του κεντρικού τρούλου του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου του χωριού μας, σειρά πήρε, με απόφαση της εκκλησιαστικής επιτροπής, η αγιογραφία της Θεοτόκου, ως «Πλατυτέρα των Ουρανών». Η εικόνα της Παναγίας, που παρουσιάζεται να κρατά μπροστά στο στήθος της τον Ιησού Χριστό, ο οποίος ευλογεί και με τα δυο του χέρια, αγιογραφείται στο εσωτερικό άνω μέρος της κεντρικής κόγχης του Αγίου Βήματος (κοινώς Ιερού) των χριστιανικών ναών. Η κόγχη του Ιερού Βήματος, συνδέει το δάπεδο του ναού με τον τρούλο, συμβολίζοντας έτσι την ένωση της γης με τον ουρανό. Το ρόλο αυτόν της ενώσεως τον εκπληρώνει η Παναγία με τον υπερφυή τόκο της. Ονομάστηκε ως «Πλατυτέρα των Ουρανών», όχι μόνο γιατί χώρεσε τον «αχώρητον Θεόν» αλλά και διότι χωρεί όλους τους ανθρώπους, τον κόσμο ολόκληρο και γι αυτό είναι και από την άποψη αυτή των ουρανών Πλατυτέρα. Κατ’ άλλη ερμηνεία ο χαρακτηρισμός της Θεοτόκου ως «Πλατυτέρα των Ουρανών» εμπνεύστηκε από το μεγαλυνάριο της Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου: «τὴν σὴν μήτραν θρόνον ἐποίησε καὶ τὴν σὴν γαστέρα πλατυτέραν οὐρανῶν ἀπειργάσατο».
Οι εργασίες συντήρησης και ανάδειξης έχουν ολοκληρωθεί από τους δύο συντηρητές Αρχαιοτήτων & Έργων τέχνης Μαρία Πάντου και Αίαντα Μαρίνο (που είχαν επιμεληθεί και το προηγούμενο έργο της ανάδειξης του τρούλου) με θαυμάσια αποτελέσματα, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία.
Προφανώς εμπνευσμένος από την μορφή αυτή της Θεοτόκου είναι ο τίτλος «Η πλατυτέρα των ουρανών» του τραγουδιού - ύμνος, του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους του Νίκου Γκάτσου που ερμηνεύεται από την ανεπανάληπτη Μαρία Φαραντούρη. Μια φωνή που σκίζει τον αέρα και μας καλεί να βρεθούμε κοντά στων Ουρανών την Πλατυτέρα, αρνούμενοι τη γη, τη σκοτεινή την πρώτη μας μητέρα.
Έφυγε χθες από τη ζωή ο Μήτσος Πότσης. Η κηδεία του έγινε σήμερα 19 Ιανουαρίου 2020 στα Γιάννενα. Διετέλεσε για πολλά χρόνια Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Δολού Ιωαννίνων, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου και βασικό στέλεχος της εφημερίδας «ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ», όπου μέχρι σήμερα την στήριζε αρθρογραφώντας ανελλιπώς.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει!
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΜΗΤΣΟ ΠΟΤΣΗ (του Γιάννη Μποντίνη)
Η 19η του Γενάρη, είναι μια μέρα θλίψης, μια μέρα δύσκολη για τους Δολιώτες και το σύλλογό μας.. Οι καρδιές μας βαριές, οι κουβέντες βγαίνουν δύσκολα. Δυσβάσταχτο το νέο της απώλειας. Με οδύνη και θλίψη αποχαιρετήσαμε τον εξαίρετο και αγαπημένο φίλο, συγχωριανό και συνοδοιπόρο, τον Μήτσο Πότση. Τον Μήτσο μας! Από τα πρώτα και πιο ενεργά μέλη του συλλόγου, υπήρξε για χρόνια πρόεδρος, τακτικός συνεργάτης στα ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ και στυλοβάτης σε ότι και αν κάναμε. Ήταν πάντα μέσα στις γιορτές, τους χορούς, τις παρέες, τα πανηγύρια, τις εκδηλώσεις, τις στεναχώριες, στα δύσκολα. Για να χαρεί, να στηρίξει, να προσφέρει. Μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμενε στις επάλξεις. Και όταν ακόμη έχασε τη σύντροφο της ζωής του, την Νίνα του, την αγαπημένη μας, με περισσή δύναμη συνέχισε το έργο του και ποτέ δεν έχασε την επαφή του με το τόπο του, που αγάπησε όσο λίγοι.
Προσφιλής και αγαπητός σε όλους. Άνθρωπος πράος, φιλικός, εργατικός και αληθινός .Όπως αληθινός και ειλικρινής είναι ο πόνος όλων όσων τον γνώρισαν και τον αγάπησαν, γιατί έχασαν έναν σπουδαίο φίλο,χωριανό,συνεργάτη.
Ξεχώριζε για πολλά, αλλά κυρίως για τη δύναμή του, την κρίση του και την αγάπη του για τον τόπο του. Το ΔΟΛΟ του. Πρώτος έδινε το παράδειγμα της συμμετοχής στα κοινά και διαρκώς παρότρυνε και ενθάρρυνε ειδικά τους νέους του τόπου κι αρκετούς ενέπνευσε, για να αποτελέσουν κι οι ίδιοι ενεργοί πολίτες
Με τον ήρεμο χαρακτήρα του, την καλοσύνη του, την ευγένειά του, την προθυμία του να προσφέρει τη βοήθειά του στους συνανθρώπους του, έκαναν όλους εμάς που τον γνωρίζαμε να τον νιώθουμε δικό μας άνθρωπο, και παράδειγμα προς μίμηση.
Η δράση του μας υποχρεώνει να υποκλιθούμε. Είμαστε όλοι περήφανοι για τη διαδρομή του και τη μαχητική του πορεία που πρέπει να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για επόμενες γενιές.
Φίλε Μήτσο θα σε κρατήσουμε σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας και στη μνήμη μας εμείς που σε γνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε.
Να ‘ναι καλοτάξιδο το δρομολόγιό σου καλέ μου φίλε και ελαφρό το χώμα που σκεπάζει το κορμί σου. Στην Χαρά και στον Κώστα, τα αγαπημένα σου παιδιά, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
Ας είναι Αιωνία η μνήμη σου