Αυτή η ιστοσελίδα αποτελεί πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Δολού Ιωαννίνων και έχει ως στόχο αρχικά την ευρύτερη δυνατή προβολή του χωριού μας, για να συμβάλλουμε με αυτόν τον τρόπο στην προσπάθεια της διάδοσης και προστασίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Η ιστοσελίδα αποτελεί επίσης και ένα σημείο συνάντησης για όσους αγαπάνε αυτόν τον τόπο και βρίσκονται σε κάθε γωνιά της γης. Το Δολό μας χρειάζεται και το χρειαζόμαστε και εμείς!
Λόγω της πανδημίας του covid-19, κυκλοφόρηααν μαζί σε ένα τεύχος το 144o και 145ο φύλλο της 3μηνιαίας εφημερίδας "ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ" (περίοδος Ιανουάριος - Ιούνιος 2020), που εκδίδει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δολού Πωγωνίου Ιωαννίνων.
Για να τη διαβάσετε πατήστε εδώ
Υπενθυμίζουμε ότι όλα τα τεύχη της εφημερίδας από το 1ο μέχρι σήμερα βρίσκονται στο site στο "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" - Εφημερίδα "ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ"
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΣΤΑΡΑΣ
Έφυγε σήμερα 16 Ιουνίου 2020 από τη ζωή ο Γιώργος Κωσταράς. Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 11.00 στο Δολό. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Δολού Ιωαννίνων και από τα πρώτα μέλη της συντακτικής επιτροπής και βασικό στέλεχος της εφημερίδας «ΔΟΛΙΩΤΙΚΑ».
Καλό ταξίδι Γιώργο.
ΚΡΥΣΤΑΛΛΩ ΡΑΠΤΗ
Σήμερα 16 Ιουνίου 2020 απεβίωσε στην Νέα Υόρκη, όπου και θα αναπαυθεί η Κρυστάλλω Ράπτη σύζυγος του Χριστόφορου.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους τους.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΤΣΗΣ
Του Άκη Φωτόιπουλου
Ο θείος πέθανε 96 χρονών ήσυχα στην πολυθρόνα στο μπαλκόνι του αφού σηκώθηκε από το κρεβάτι του και ήπιε τον πρωινό καφέ του.Με την Αρετή έκανε τρία παιδιά (τον Λία , τη Σοφία και τη Χρυσούλα ) Χάρηκε εφτά εγγόνια και τέσσερα δισέγγονα.Ευτυχισμένα έζησε και είχε τη ζωή και το θάνατο που οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ως κριτήρια για να ονομάσουν κάποιον "όλβιο" δηλαδή μακάριο , ευτυχισμένο.
Η φωτογραφία είναι από το γάμο του θείου Γιώργου και της θείας Αρετής .Ο χορός είναι στο σχολείο.Νύφη η Αρετή Πότση με πωγωνήσια νυφιάτικη στολή και την κρατάει ο θείος. . Με το κλαρίνο είναι ο Φίλιππας Ρούντας από τα μεγαλύτερα κλαρίνα της εποχής για την περιοχή μας. Να δώσεις χαιρετισμούς θείε σε όλους,θα σε θυμόμαστε με αγάπη.
Άκης
Δολό και Κρυφοβό πενθούν για το χαμό του Γιώργου Κωσταρά
Άφησε χθες την τελευταία του πνοή, από ανακοπή καρδιάς, στο Νοσοκομείο «Χατζηκώστα» όπου νοσηλευόταν εδώ και μερικές εβδομάδες ο Γιώργος Κ. Κωσταράς, 74 χρόνων. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα, Τετάρτη, ώρα 11 π.μ., στο ακριτικό Δολό Πωγωνίου. Ο εκλιπών για πολλά χρόνια ήταν στέλεχος των Οικονομικών Υπηρεσιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου κατά γενική ομολογία υπήρξε άψογος στα καθήκοντά του, υπόδειγμα υπαλλήλου, όπως λένε όσοι τον γνώριζαν. Μέχρι την συνταξιοδότησή του, αλλά και μετά, έχαιρε της εκτίμησης όχι μόνο των συναδέλφων του, αλλά και ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Επί των ημερών του ολοκληρώθηκε η Πανεπιστημιούπολη Δουρούτης, ενώ υπήρξε για χρόνια στενός συνεργάτης ενός άλλου λαμπρού ανωτ. υπαλλήλου, του επίσης συνταξιοδοτηθέντος Γεν. Γραμματέα του Πανεπιστημίου κ. Λουκά Παπαλουκά. Και οι δυο εθεωρούντο αυστηροί θεματοφύλακες του δημοσίου χρήματος!
* * *Ο Γιώργος Κωσταράς, μέλος πολύτεκνης αγροτικής οικογένειας (9 αδέλφια!) με καταγωγή από το Κρυφοβό Ιωαννίνων εγκαταστάθηκε στο ακριτικό Δολό τη δεκαετία του ’50. Έκτοτε για τον αείμνηστο «Γάκη», το Δολό υπήρξε ο τόπος αναφοράς σε κάθε του συζήτηση. Ο εκλιπών ήταν αδερφός του Χριστόφορου Κωσταρά με τον γνωστό ξενώνα. Από χθες απαρηγόρητες είναι και οι αδερφές του Κατερίνα, Άννα και Φωτεινή, αλλά και ο μεγαλύτερος αδερφός τους Σπύρος που εδώ και χρόνια ζει στην Αμερική.
• Ο «Π.Λ.», του οποίου ο αείμνηστος για χρόνια υπήρξε καθημερινός αναγνώστης, απευθύνει στην οικογένειά του θερμά συλλυπητήρια.
από τον Γεώργιο - Αίαντα Μαρίνο – συντηρητή αρχαιοτήτων
Οι τοιχογραφίες της κόγχης του Ιερού είναι έργο του Παππά Γεωργίου. Φιλοτεχνήθηκαν το 1917 σύμφωνα με επιγραφή που διακρίνεται αμυδρά στην κάτω ζώνη της Πλατυτέρας. Υπάρχει επίσης και μία επιγραφή με τα ονόματα των δωρητών:
Δέησης των δούλων του θεού
Ευάγγελου Παγούνη Νικολάου (Α)Καρακώστα
και Χρήστου Ι. Παπαδοπούλου
Η κατάσταση της ζωγραφικής επιφάνειας των τοιχογραφιών δεν επέτρεπε την σωστή ανάγνωση του έργου αποκρύπτοντας πολλές από τις πληροφορίες του.
Η ζωγραφική καλυπτότανε από ένα παχύ στρώμα αιθάλης και διάφορων επικαθίσεων, αποτέλεσμα της πολύχρονης χρήσης του ναού (καύση κεριών, πολύχρονη χρήση σόμπας πετρελαίου). Στο κάτω μέρος της αψίδας υπήρχανε επάλληλα στρώματα λαδομπογιάς που εκτός του ότι δεν επέτρεπαν την σωστή εξάτμιση της υγρασίας καλύπτανε και μέρος της τοιχογραφίας. Τα προβλήματα στις χαμηλές ζώνες της Πλατυτέρας ήταν αντιληπτά με γυμνό μάτι. Το υπόστρωμα παρουσιαζότανε ελαφρώς αποκολλημένο σε ορισμένα σημεία από το υποστήριγμα με ήπιες παραμορφώσεις. Το ζωγραφικό στρώμα είχε τα εμφανέστερα προβλήματα: ολικές απώλειες ζωγραφικής, απολεπίσεις και αποφλοιώσεις.
Οι εργασίες εκτελέστηκαν σύμφωνα με την εγκεκριμένη τεχνική έκθεση που εκπονήθηκε από την Μαρία Πάντου τα προηγούμενα χρόνια. Η αποκατάσταση των τοιχογραφιών είχε ως αποτέλεσμα την ανάδειξη της καλλιτεχνικής, θρησκευτικής και ιστορικής τους ταυτότητας.
Πραγματοποιήθηκαν οι ακόλουθες εργασίες:
- Στερέωση σαθρού υποστρώματος
- Αποκατάσταση της πρόσφυσης του υποστρώματος στο υποστήριγμα
- Στερεώσεις ζωγραφικής επιφάνειας
- Καθαρισμός της ζωγραφικής
- Σφραγίσματα των απωλειών
- Αφαίρεση των στρωμάτων λαδομπογιάς
- Ήπια αισθητική αποκατάσταση
Οι εργασίες για την συντήρηση των τοιχογραφιών της κόγχης του Ιερού πραγματοποιήθηκαν από την Μαρία Πάντου και τον Γεώργιο - Αίαντα Μαρίνο (ΠΕ Συντηρητές Αρχαιοτήτων & Έργων Τέχνης, εγγεγραμμένοι στα μητρώα συντηρητών). Η επιχείρηση CRITERION εδρεύει στα Ιωάννινα επί της οδού Μητροπόλεως 29.
Δάσκαλε Παντελή
Εμείς οι μαθητές σου της δεκαετίας του ’50 υποκλινόμαστε μπροστά στο ανάστημά σου, και σου λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μας προσέφερες εκείνα τα παιδικά και μαθητικά χρόνια στο ξεκίνημα της ζωής μας. Ακόμα και σήμερα, γέροι πια κι εμείς, δεν ξεχάσαμε εκείνα τα σκληρά και φτωχά χρόνια της μάθησης. Πρώτο ξεκίνημα για μας και πρώτος δάσκαλό μας εσύ. Μας έδωσες πολλά και πήραμε όσα περισσότερα το μυαλουδάκι μας χωρούσε, μα ήταν αρκετά και γι’αυτό σταθήκαμε όρθιοι στο πάλεμα της ζωής μας. Δε σε ξεχάσαμε ποτέ δάσκαλε. Και τώρα που έφυγες, πλήρης ημερών και χρόνων, δεν θα σε ξεχάσουμε και θα σε ευγνωμονούμε για όσα μας πρόσφερες. Μερικοί μαθητές σου, έφυγαν ήδη πριν από σένα. Θα τους συναντήσεις, λένε, εκεί που θα πας. Και θα πιείτε κι ένα κρασί στην υγειά σας και στην υγειά μας. Και ένα χορό θα χορέψετε στα περιβόλια με τους ανθισμένους κήπους. Έτσι λένε. Καλό ταξίδι! Στέλνουμε, παρόλο το αισιόδοξο της παραπάνω περιγραφής, και με τη σοβαρότητα που αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις, τις ευχές και τη λύπη μας στην οικογένεια του δασκάλου μας.
Οι μαθητές της δεκαετίας του ’50
