Το Σάββατο 26 του Οκτώβρη ,γιορτή του Αγίου Δημητρίου, νωρίς το πρωί, περίπου 25 Δολιώτες, όλων των ηλικιών, με σύμμαχο τον ηλιόλουστο καιρό,   ξεκίνησαν να πεζοπορούν από το χωριό  προς το  ξωκλήσι του Αγίου, που τέτοια μέρα,  «φόρεσε» τα γιορτινά του.  Σιωπηλό, ξεχασμένο και αλειτούργητο,  εδώ και πολλά χρόνια, περίμενε καρτερικά να ανοίξει την πόρτα της ταπεινότητάς του  ο πατέρας  Βασίλειος, με τον ακούραστο βοηθό του, Βασίλη Δάκα ψάλτη, και συμπαραστάτες ευσεβείς  προσκυινητές  Δολιώτες. Κι όμως είναι παρήγορο ότι τα ξωκλήσια μας, που  συνήθως μένουν αλειτούργητα πολύ καιρό, υπάρχουν ψυχές που ανάβουν τα καντήλια τους και τα περιποιούνται. Αυτό συνέβη κι εδώ και  χαιρόμαστε για τους ανθρώπους της ενορίας μας,  ( Ντίνα,  Κατερίνα, Άννα και Βαγγέλη), για την φροντίδα τους όχι μόνο στο σημερινό ξωκλήσι αλλά και σε όλα γενικώς. Πράγματι  η περιποίηση και καθαριότητα, μέσα και έξω, ήταν ολοφάνερη. Επιβλητικό στην βόρια πλευρά του χωριού, στέκει εκεί, ως ακοίμητος φρουρός, προφυλάσσοντας το χωριό μας από κάθε κακό και βάσκανο μάτι. Τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον επισκέπτη είναι συγκλονιστικά. Εσωτερικά δεν διαθέτει τοιχογραφίες, παρά μόνο ένα απλό ξύλινης κατασκευής εικονοστάσι με τέσσερις εικόνες και τους 12 Αποστόλους. Το άπλετο εσωτερικό καθώς και ο παραπλήσιος χαγιάτης του, προσφέρεται σαν καταφύγιο των στρατοκόπων από κάποια ξαφνική νεροποντή, από την κάψα του καλοκαιριού ή από άλλη θεομηνία. Με το τέλος της Θείας λειτουργίας ευχηθήκαμε Χρόνια Πολλά για τους εορτάζοντες, αλλάξαμε μεταξύ μας ευχές και δώσαμε ραντεβού για του χρόνου στο ίδιο σημείο.     Χρόνια Πολλά σε όλους, Ο Άγιος Βοήθεια. Ο χώρος αυτός, το ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου, δε θα χάσει ποτέ την αξία του την πνευματική και όπως το κάθε τι σε αυτό το χωριό έχει μια ιστορία, εμείς θέλουμε αυτή η ιστορία να συντηρείται και η αγάπη να συνεχίζεται!  

Γιάννης Μποντίνης